ผลงานของ ลักษณวดี (อีกนามปากกาหนึ่งของ ทมยันตี หรือ คุณหญิง วิมล เจียมเจริญ) ประเภทปก แข็ง พร้อมใบหุ้มปก กระดาษ ปอนด์ พิมพ์ครั้งที่ - ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2525 สำนักพิมพ์ บำรุงสาส์น หนา 544+504 หน้า ขนาด 130x190 มม. สภาพหนังสือ:หนังสือห้องสมุดจำหน่ายออก ทำให้มีรหัสแปะที่สันใบหุ้มปก และมีตรายางประทับในเล่มและสันหนังสือ ใบรองปกหลังมีซองใส่บัตรยืมคืนติดอยู่ , ตัวเล่ม ใบหุ้ม และปกด้านหลัง มีรอยเปื้อนคราบน้ำเล็กน้อย , กระดาษเหลืองตามขอบเล็กน้อย , สันหนังสือมอมแมมเล็กน้อย
รายละเอียดเพิ่มเติม: ขอบคุณเรื่องย่อจาก สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม เรื่องราวที่เกิดขึ้น ณ ทัษมิระ การร่วมต่อสู้ของราชศักดิ์ “เจ้าฟ้าหญิง” พระองค์หนึ่งกับสามัญชนชั้น “เสนาบดี” คนหนึ่ง คนหนึ่งคือเพชรยอดมงกุฎ อีกคนหนึ่งเป็นเสนาบดีหนุ่มเพื่อรักษาราชบัลลังก์…เพราะมงกุฎนั้นแพรวพราวงามระยับได้ก็เฉพาะบนบัลลังก์เท่านั้น ไม่มีบัลลังก์…มีมงกุฎ มงกุฎที่ไร้บัลลังก์จะมีก็เพียง “ราคา” หากไม่มี “ค่า” แต่อย่างใด บัลลังก์จึงเป็นฐาน…เป็นสิ่งรองรับให้ค่าแห่งมหามงกุฎงดงามตลอดกาล หากด้านหนึ่งคือแผ่นฟ้า และอีกด้านหนึ่งคือฝั่งดิน ดุจเพชรยอดมงกุฎและฐานแห่งราชบัลลังก์ ก็เฉกเดียวกับ เจ้าฟ้าหญิงจุฑาเสาวภาคย์ ราชกุมารี และ ศัลยา แห่งตระกูล “อักษรเทพ ต้นคิดเจ้าของตำรา “วิธีการเป็นกบฏ” “บางอย่างคู่กันโดยไม่ต้องอยู่ด้วยกัน!” จึงเป็นความหมายที่สำคัญยิ่งสำหรับคนสองคน และในวันที่ต้องลากัน… “ ในฐานะ “ครู” กระหม่อมย่อมอยากเห็น “ลูกศิษย์” ประสบความสำเร็จยิ่งๆ ขึ้น ในฐานะ “ชาวกัษมิระ” กระหม่อมต้องการเห็น “ฟ้าหญิง” เสด็จกลับมา และในฐานะของ “เสนาบดี” กระหม่อมจะคอย “ผู้ร่วมงาน” ที่คงจะทำให้งานเมืองรุดหน้าไปเร็วยิ่งขึ้น” “วันนี้…ครูจะทำงานหนักเพื่อบัลลังก์…วันหน้าฉันจะมาช่วยแบ่งเบาภาระจากครูแน่นอน มงกุฎจะอยู่คู่บัลลังก์ แต่…ถ้าฉัน “วาง” มงกุฎนั้นไว้บนบัลลังก์ ฉันจะลงมาเป็นฐานบัลลังก์เช่นกัน ลาก่อนค่ะครู…ยามใดที่ฉันคิดถึงกัษมิระ…ฉันจะทำอย่างที่ครูสั่ง หลับตา…กำสายสร้อย…แล้วภาพในวันนี้จะสดใสอยู่ใรความทรงจำของฉัน“ “พระเจ้าค่ะ กระหม่อมจะจดจำภาพนี้ไว้เช่นกัน“ “ลาก่อน…ศัลยา!” กระแสรับสั่งร่าเริง และเป็นครั้งแรกที่ทรงเอ่ยนามอีกฝ่าย เฉกเช่นคนเสมอกัน “ครูจะไม่ลาฉันในนามของจุฑาเสาวภาคย์หรือคะ?” “ลาก่อน…” ประโยคแรกมีลักษณะละม้ายคล้อยกัน หากประโยคหลังดัง เต็มเสียง “สมเด็จพระพี่นางเธอ เจ้าฟ้าหญิงจุฑาเสาวภาคย์ ราชกุมารี!” “ร้ายจริง ครูนี่!” ครูคนนี้…ร้ายจริงแค่ไหน อ่อนหวานปานกัน เข้มแข็งเพียงไร…ทำไม หัวใจของจุฑาเสาวภาคย์ และบางอย่าง…จึงคู่กันได้โดยไม่ต้อง…อยู่ด้วยกัน! รอยยิ้มอิ่มๆ น้ำตาคลอเรื่อๆ กับความสุขใจเล็กๆ จากปลายปากกา ลักษณวดี ยังเป็นของคุณเสมอ